مَـرد نیـستـَم..آمآ حَرفَـمـ  یکیســت...

تــ ــو!

گآهـ ـی حَتـ ـی جُرآت نمـیکُنَم پُشت ِ سَرمو نـگاهـ کُنَمـ

 کِ ببینَمـ جامـ خالیهـ یا نهـ ؟؟

 

چ ِ روزگآر ِ سَختیهـ...مـآ ب ِ دُنـــیآ آومَدیمــ

دُنـــیآ ب ِ مــآ نـــیومَد!...

  

بــــآز هـَــــم خیآل ِ تـُـــو
مـَـــرآ
“بـَردآشــــت”
کـُجــــآ مـ ـی بـَـــرَد نمـــ ـی دانــَــم!

 

 

مَـرآ دَرک میکنـ ـی هَمسآیهـ ؟؟

 مـَن مُنتَظرمـ  بـیآیـَدُ دَر بـزَنـَد ...

 آنقَدر ب ِ دیـوآر نـَکوب !

دل شکسته  ام....

همچون مادری که لباس ورزشی

بچه اش بوی سیگار میدهد

 

قبول ...!

 

زيبا رويان وفا ندارد...

اما خب تو چه مرگت بود ميمون!.

 

 

قـــرارمـــان همـــان جـــای همـــیشــگی...

.

.

.

.

.

فقـــط اینبــــار تو هــــم بیـــا!!!

برچسب‌ها: <-TagName->

شنبه 12 اسفند 1391برچسب:,| 15:50 |گلنوش | |